ویژگی های طراحی ساختار عایق بند ناف و کابل لاستیک چیست؟

در صنعت کابل ، انتخاب مواد عایق برای بند ناف و کابل بسیار مهم است لاستیک ، به عنوان یک ماده عایق متداول ، انواع مختلفی از جمله لاستیک طبیعی ، لاستیک مصنوعی و لاستیک بوتیل را دارد که هر کدام دارای مزایای عملکردی منحصر به فرد هستند. لاستیک طبیعی به دلیل مقاومت در برابر گرما و مقاومت در برابر سرما می تواند عملکرد عایق خوبی را در محدوده دما گسترده حفظ کند. در شرایط آب و هوایی شدید ، چه درجه حرارت بالا و چه پایین ، لایه عایق لاستیکی طبیعی می تواند به طور موثری از نشت جریان جلوگیری کند و از عملکرد قابل اعتماد کابل اطمینان حاصل کند. اگرچه لاستیک مصنوعی از نظر مقاومت در برابر گرما و مقاومت در برابر سرما نسبت به لاستیک طبیعی کمی پایین تر است ، اما هزینه نسبتاً پایین آن و نیازهای زیست محیطی معمولی که پس از تنظیم فرمول قابل تحقق است ، آن را به یک انتخاب مقرون به صرفه تبدیل می کند. لاستیک بوتیل به دلیل مقاومت در برابر روغن عالی و مقاومت اسید و قلیایی مورد علاقه است. این خصوصاً برای محیط هایی با نیازهای خوردگی شیمیایی بالا مانند صنعت پتروشیمی و تولید خودرو مناسب است. این می تواند به طور موثری در برابر فرسایش روغن ها و مواد شیمیایی مقاومت کند و اطمینان حاصل کند که عملکرد عایق کابل تحت تأثیر قرار نمی گیرد.

طراحی ضخامت لایه عایق یکی از عوامل اصلی برای اطمینان از عملکرد عایق کابل است. طبق استانداردهای ملی ، ضخامت عایق کابل های لاستیکی ریخته شده نباید کمتر از 0.6 میلی متر باشد که این یک ضمانت ایمنی اساسی است. با این حال ، در کاربردهای عملی ، الزامات ضخامت عایق در سناریوهای مختلف به طور قابل توجهی متفاوت است. در انتقال قدرت ولتاژ بالا ، به منظور مقاومت در برابر سطح ولتاژ بالاتر و جلوگیری از تجزیه عایق ناشی از مقاومت بیش از حد میدان الکتریکی ، معمولاً ضخامت عایق بیش از 2-3 میلی متر است. به عنوان مثال ، در شبکه های بزرگ صنعتی ، ضخامت لایه عایق کابل های ولتاژ بالا به طور کلی ضخیم تر است تا از عملکرد پایدار در محیط های ولتاژ بالا اطمینان حاصل شود. در انتقال قدرت ولتاژ کم ، به دلیل ولتاژ کم ، الزامات عملکرد عایق نسبتاً کم است ، بنابراین می توان ضخامت عایق را به طور مناسب کاهش داد تا وزن کابل کاهش یابد ، هزینه ها را کاهش داده و نصب و تخمگذار را تسهیل کند.

فرآیند تولید لایه عایق نیز تأثیر بسزایی در عملکرد آن دارد. استفاده از فرآیندهای پیشرفته اکستروژن لاستیک ، مانند خطوط تولید مداوم اکستروژن لاستیک ، می تواند یکنواختی و پایداری لایه عایق را تضمین کند. در طی فرآیند اکستروژن لاستیکی ، با کنترل دقیق دمای اکستروژن ، فشار و سرعت مواد لاستیکی ، لایه عایق اطمینان حاصل می شود که به سختی در اطراف هادی پیچیده می شود تا از نقص هایی مانند حباب و ناخالصی جلوگیری شود. این نقص ممکن است منجر به کاهش عملکرد عایق و حتی ایجاد خطرات ایمنی شود. علاوه بر این ، فرآیند اکستروژن لاستیکی می تواند به طور مؤثر نیروی پیوند بین لایه عایق و هادی را تقویت کند ، استحکام مکانیکی کلی کابل را بهبود بخشد و از جدا شدن لایه عایق از هادی تحت نیروهای خارجی مانند خم و کشش جلوگیری کند.

به منظور بهبود مقاومت پیری لایه عایق ، انواع مواد افزودنی معمولاً به مواد لاستیکی اضافه می شوند. آنتی اکسیدان ها می توانند به طور موثری واکنش اکسیداسیون لاستیک را تحت تأثیر عوامل محیطی مانند اکسیژن و نور مهار کنند ، پیری لاستیک را کند کرده و عمر خدمت لایه عایق را گسترش دهند. جاذب های ماوراء بنفش می توانند پرتوهای ماوراء بنفش را جذب کنند ، آسیب پرتوهای ماوراء بنفش را به مولکول های لاستیکی کاهش دهند و از سخت شدن و شکننده شدن لایه عایق به دلیل پرتوهای ماوراء بنفش جلوگیری کنند. علاوه بر این ، افزودن رکودهای شعله باعث می شود که در صورت آتش سوزی ، لایه عایق را کمتر سوزاند و از این طریق مانع از گسترش آتش سوزی در امتداد کابل و خرید زمان گرانبها برای تخلیه پرسنل و خاموش شدن آتش می شود .